“Toel weg” zei een kindje op mijn werk. Daar moest ik even over nadenken. Wat bedoelde hij?
Als snel kwam ik er achter dat hij bedoelde dat het stoeltje naast de deur weg was. Onze deurklink zit zo hoog dat kleine kinderen er niet bij kunnen. Net zoals dit kindje er niet bij kan en dus hulp nodig heeft om de deur open te krijgen. In het begin ging hij huilen om aan te geven dat hij hulp nodig had. Later kreeg hij door dat je ook het stoeltje bij de deur kan gebruiken om op te gaan staan en zo bij de klink te kunnen. En nu was het stoeltje weg….
Ik vroeg aan hem “Wat nu?” en hij pakte een lege Kapla doos. In de veronderstelling dat hij daar bovenop wilde gaan staan wilde ik bijna zeggen “Niet op gaan staan, dan gaat die doos kapot” Maar ik wilde toch zien hoe hij het zou gaan oplosse

n (dan maar die doos kapot) en beet op mijn tong. Ik liet hem begaan. Tot mijn verbazing hield hij de doos met hengsel omhoog. Hij wilde hem aan de klink hangen! Wat een supergoed idee van hem!! Oké, wij hebben de doos aan de klink gehangen want daar kan hij zelf niet bij, maar hij trok aan de doos waardoor de deur open kon.

Hier kan ik nou zo van genieten! Het oplossingsvermogen van kinderen is echt groot. Zo laten ze mij toch weer zien dat ze meer kunnen dan we denken. Het is moeilijk, maar soms is het gewoon een kwestie van een stapje achteruit doen en ze het maar laten uitzoeken (wel in de buurt blijven want niet alle oplossingen zijn even veilig). Je zult verrast worden. Deze jongen is gegroeid door zijn eigen oplossing. Het is hem gelukt!